حس عجیبی‌ست تصور وجود موجودی از جنس خودت، در درونت.
موجود زنده کوچکی که قلبش از خون تو در تو می‌تپد و لحظه به لحظه و ثانیه به ثانیه از درونت شیره جان می‌گیرد و سلول به سلول کامل می‌شود.

از ماه چهارم تکان‌های کوچکش را حس می‌کنی و ۹ ماه در وجودت او را می‌پروری. تو،‌ تجلی رَب می‌شوی و این حس در فطرت توست و خاص خودت. و بالاخره،‌ فرزندی را در آغوش می‌پروری که می‌تواند سرنوشت یک کشور و حتی یک جهان را تغییر دهد.

“دو جان” را تازه تمام کرده‌ام. کتاب خوشخوانی که شامل خرده‌روایت‌های داستانی ۲۰ زن متفاوت از دوران بارداری است که خواننده می‌تواند از طریق خوانش آن، شناخت بیشتری از دوران شگفت‌انگیز بارداری پیدا کند و هنگام مواجهه با یک زن باردار، برخوردی بهتر با او داشته‌ باشد.

هر روایت دنیایی‌ست از زنان متفاوت با بیست فرایند انسانی؛ مثلا روایت یک زن نازا، و روایت خواهرش که در انتظار به دنیا آمدن فرزند دومش است؛ یا زنی که وسواس در دوران بارداری را تجربه کرده‌؛ زنی که با مشکلات اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ منشی مجرد مطلب متخصص زنان و زایمان؛ یا زنی که شوهرش در اوایل یا اواسط بارداری از دست می‌رود و…
چیزی که‌کتاب دوجان را برجسته کرده است، شیوایی قلم نویسنده آن خانم زهرا قدیانی است.‌ وی که در میانه دوران بارداری خود، کار کتاب را انجام داده است، در بیان داستانی روایت‌های کتاب از زبان زنانی که در رسانه، قلم و زبان بیان ندارند، تلاش بسیاری نموده است. زنانی که بسیاری از آنها تجربیات خود را معمولی می‌دانند؛ در صورتی‌که تمام آنها در هم‌ذات‌پنداری مخاطبان کتاب و در نتیجه یک جامعه، تاثیرگذار است.

در پشت جلد کتاب می‌خوانیم:
«هر زن در دوران بارداری برای نوزادی که به دنیا می آورد و حتی به دنیا نمی آورد، روایت هایی دارد. روایت هایی که زن ها میان خود بسیار گفته و شنیده اند. روایت هایی که کمتر از حریم معاشرت های خصوصی زنان فراتر رفته، کمتر شنیده شده و کمتر به آن پرداخته شده است. این درحالی است که بارداری، بخشی مهم، عمیق و تاثیرگذار از تجربه زیست زنان است. همراهی نیاز است که کمک کند این روایت ها، با تمام حس ها و دریافت های زنانه اش، از عمق روح و روان زن بیرون بجهد و متولد شود و در این لحظه است که می بینیم مساله تنها زنانه نیست و به انسان مربوط می شود. چه این که هر انسان حتی اگر مادر نباشد، از مادری زاده شده است. دو جان، روایت بیست زن از این فرآیند انسانی است…»

چنانچه کتاب‌های بسیاری در این حوزه در کشورهای دیگر نگارش شده است؛ دو جان تبلیغی برای فرزند آوری نیست بلکه از دل زنانی روایت می‌کنند که آرزو دارند کسی یا جایی حرف‌های دلشان، تجربیات،‌ اطلاعات علمی مورد نیاز یا حتی آرزوهایشان را برقلم آورد.

این کتاب توسط خانم زهراقدیانی در ۲۰۶ صفحه توسط انتشارات جام جم منتشر شده است.

بخشی از کتاب:
«شنوایی‌ام از حد انسان‌ها گذشته و به حشره‌ها نزدیک شده بود. در طبقه چهارم خوابیده بودم و تمام در و پنجره‌ها بسته بود. در طبقه اول کسی با تلفن صحبت می‌کرد، تمام حرف‌هایش را واضح می‌شنیدم. توی خونه داد می‌زدم «چقدر حرف می‌زنید؟ گوشم کر شد.» درحالی که بیچاره‌ها فقط توی اتاق دربسته، آرام پچ‌پچ می‌کردند.