صبح امروز، برنامه تلویزیونی سلام صبح بخیر میزبان معصومه امیرزاده نویسنده، عضو اصلی، مسئول آموزش کانون ادبی بانوی فرهنگ و دانشجو مقطع دکتری زبان و ادبیات فارسی بود.

معصومه امیرزاده در این برنامه با بیان اینکه هنوز هم خودم را نویسنده نمی دانم، گفت: سال های متمادی است که قلم به دست گرفته و می نویسم.

وی ادامه داد: ذوق ادبی بچه های ادبی مثل ودیعه ای است که خداوند به آنها امانت داده تا با آن دریچه ای دیگر را به مردم دنیا نشان بدهند.

امیرزاده بیان کرد: این بچه ها به محض اینکه الفبا را یاد می گیرند در انشاء هایشان ذوق ادبی شان را نشان می دهند، برای من هم همینطور بود. زنگ انشاء از همان کودکی تا به امروز برای من یک زنگ متفاوتی بود.

وی به کتاب مثل نهنگ نفس تازه می کنم اشاره و کرد و افزود: این کتاب دغدغه جمعی ای هست از زنان تحصیل کرده، مستقل و موفق در جایگاه های اجتماعی در جامعه امروزی ایران که دوگانه ای از خانواده و اجتماع در ذهنشان شکل می گیرد که من باید در خانه بمانم، فرزندآوری داشته باشم، در ارتباط با کودک خودم را تعریف کنم یا در ارتباط با اجتماع؟ این دوگانه ها در ذهن من و خیلی از اطرافیانم باعث شد که من به نوشتن مثل نهنگ نفس تازه می کنم فکر کنم.

به گفته وی، مثل نهنگ نفس تازه می کنم روایت مادری است که فعال اجتماعی می باشد که ناگهان به جهان مادری پرتاب می شود.

وی با بیان اینکه نهنگ ها موجوداتی هستند که در عین حال قدرتمند هستند و در اعماق زندگی می کنند همواره مجبورند فاصله خودشان با سطح آب را حفظ کنند و برای تنفس عمیق به سطح آب بیایند و زندگی را از گستره دیگری می بینند،گفت: زن، این موجود ظریف اما مقاوم و قوی شبیه به یک نهنگ می تواند باشد که در عمق زندگی است اما برای نفس تازه کردن و ایجاد یک دیدگاه تازه در زندگی باید از یک سطح دیگری زندگی را ببیند، اینگونه شد که کتابم، مثل نهنگ نفس تازه می کنم نام گرفت.

امیرزاده افزود: مستوره زنی تحصیل کرده و فعال اجتماعی است که موفقیت هایی را کسب کرده و به شدت تمایل به رقابت دارد و دلش می خواهد قله ای نباشد که فتحش نکرده باشد، با یک بارداری ناخواسته یا خداخواسته مواجه می شود و با یک دوگانگی که فرزندم را باید حفظ کنم یا نه تصمیم بگیرم و از دست بدهم مواجه می شود.

به گفته وی، مستوره متوجه می شود که روایت دیگری از رشد در این جهان هست. رشد تنها به بودن در اجتماع خلاصه نمی شود و درارتباط با فرزند هم وجود دارد و می توان رشد کرد.

این نویسنده گفت: بخشی از کتاب تجربه زیستی خودم بوده است. من هم همین مسیر را طی کردم، فعال اجتماعی بودم و روزی که متوجه شدم باردار هستم دقیقا روزی بود که من در حال گرفتن جایزه بانوی نخست فعال اجتماعی از دست رئیس مجلس بودم.

مسئول آموزش بانوی فرهنگ عنوان کرد: در این چالش بود که باید تصمیم می گرفتم می خواهم مادر باشم یا پرستار؟ می خواهم همسر باشم یا همراه شب و روز یک آدم؟ در واقع نوع و سبک زندگی را باید انتخاب می کردم.

معصومه امیرزاده ادامه داد: وقتی مثل نهنگ نفس تازه می کنم منتشر شد بانوان بیشماری پیام می دادند که مستوره چه قدر دغدغه هاش مثل ماست، چه قدر ما بااین کتاب زندگی کردیم و این همراهی مخاطب برای من خیلی خوش آیند بود.

وی با بیان اینکه این کتاب پشتوانه پژوهشی قوی ای داشت، افزود: دلیل استقبال مخاطبین از کتاب و رسیدنش به چاپ دوم این بود که کتاب مهارت محور است. مهارت روانشناسی کودک و توسعه فردی و فلسفه اسلامی در این کتاب است.

وی گفت: سعی کردم کتاب متناسب با ذائقه همه باشد و هر کس سمت این کتاب می رود سهم خودش را از زنانگی و مادرانگی بردارد.

امیرزاده با اشاره به اینکه مادر سه فرزند پسر، همسر و مادر، نویسنده و دانشجو دکتری می باشد، اظهار کرد: زنی که به امکانات ذاتی خودش واقف باشد و بداند فطرتا یک موجودی هست که عقل مراقبتی و نگرانی همواره ای در ارتباط با خانواده و اجتماع دارد این اتفاق می افتد که تو شاید زمان بودنت در خانه کمتر باشد اما سعی می کنی کیفیت آن افزایش پیدا کند.

وی خاطر نشان کرد: من به مدت ۱۰ سال، از فرزند اولم تا فرزند سوم خانه نشین بودم و تمام فعالیت هایم در خانه بود. کتاب می نوشتم و ترجمه می کردم.

معصومه امیرزاده در پایان به کانون ادبی بانوی فرهنگ اشاره کرد و گفت: دوست دارم مسیری را که خودم رفتم با زنان دیگر سرزمینم به اشتراک بگذارم. در این کانون همراه با سارا عرفانی موسس کانون تلاش می کنیم در تربیت نویسنده و انتقال معنا و تولید ادبیات متعهد کوشا باشیم. امیدوارم دوستانم از هر جای ایران که صدای من را می شنوند به بانوی فرهنگ بپیوندند.