دومین روز از مدرسه تابستانه کانون ادبی بانوی فرهنگ با حضور اعضای اصلی و فعال این کانون و جمعی از نویسندگان در تالار صفارزاده حوزه هنری انقلاب اسلامی برگزار شد.

مسئله ای که در میان نویسندگان مذهبی کم‌تر شناخته شده است این است که فرم در داستان به چه معناست؟ آیا فرم و محتوا می‌توانند در تزاحم باشند و چگونه اجزای داستان می‌توانند در کنار هم باشند تا جذابیت داستان را بیشتر کنند؟

این مدرسه تابستانه با کلاس” داستان در نسبت فرم” با تدریس حجت‌الاسلام محمد‌رضا جوان آراسته و کلاس” نقش کهن الگوها در تولید شخصیت” با تدریس معصومه امیرزاده پیش رفت.

جوان آراسته با بیان اینکه محتوا بدون فرم وجود ندارد و باید نسبت به فرم متعهد باشیم، گفت: برای دادن محتوا به مخاطب به قالب و فرم نیاز داریم.

وی ادامه داد: در همه گونه‌های هنری مجموعه‌ای از تکنیک‌ها در کنار هم فرم را می‌سازند. اگر تکنیک‌ها بد کنار هم چیده شوند اثر ضعیف و خوب کنار هم چیده شوند اثر قوی می‌شود.

وی با بیان اینکه نویسنده‌ها نسبت به فرم سه دسته هستند، افزود: گروه اول با بی‌تعهدی به فرم می‌نویسند و وقتی نقدشان می‌کنیم، می‌گویند به فروش می‌رود و مخاطب دارد. کسانی‌که بدون فرم می‌نویسند در‌واقع به مخاطب دروغ می گویند.

جوان آراسته اضافه کرد: دسته دوم قدرت فرم را می‌فهمند و محتوا برایشان مهم است و از قدرت فرم برای خدمت به فرم استفاده می کنند.

وی به دسته سوم اشاره کرد و گفت: این دسته در کاربرد تکنیک‌ها، تکنیک را نمی‌بینند بلکه ماجرا را می‌بینند و تعریف می‌کنند.

در پایان این کلاس جوان آراسته با بیان اینکه نویسندگان، روانشناسان دانشگاه نرفته‌اند، مطرح کرد: نویسنده نسبت به جهان اطراف درک بهتری دارد. مصادیقی را که در جهان اطراف می‌بیند به خوبی درک می کند؛ به‌واسطه همین درکی که از جهان دارند، به واسطه مصادیقی که دیده‌اند و ابزارهایی که دارند، یک جهان خَلق می‌کنند.