یادداشتی بر فیلم 1968
به قلم فاطمه دانشور
«1968» فیلمی‌ست بر اساس واقعیت.
بیست و نهم اردیبهشت سال ۱۳۴۷، تیم فوتبال ایران و اسرائیل در ورزشگاه امجدیه تهران به مصاف هم می‌روند تا قهرمان جام ملت‌های آسیا مشخص شود. از چند روز قبل از مسابقه، انقلابیون نقشه‌ای برایاین مسابقه می‌کشند و ماجرای فیلم حول محور آن می‌چرخد. در مجموع فیلم خوبی است و آنقدر کشش دارد که بیننده را تا پایان با خود همراه کند. فیلم‌هایی که داستان‌شان واقعی است و ماجرای آن در کشور خودمان رخ داده، ارزش دیدن دارند چرا که ما را با یک رویداد تاریخی آشنا می‌کنند. برخی از وقایع اجتماعی و تاریخی آزار دهنده هستند، اما ساخت فیلم‌هایی با مضمون این واقعیت‌ها می‌تواند ذهن بیننده را تا مدت‌ها درگیر خود کند. وقتی بیننده متوجه می‌شود که ماجرای فیلم واقعی است و در تاریخ معاصر کشور عزیزمان رخ داده، حس افزایش اطلاعات تاریخی به او دست می‌دهد و این خوشایند است. فیلم‌هایی که بر اساس واقعیت تاریخی ساخته شده‌اند طرفداران زیادی دارد و آمار بینندگان این دسته از فیلم‌ها بیان کننده آن است که همزاد پنداری مخاطب با فیلم بیشتر است. فیلم‌های “وقتی که ماه کامل شد”؛ “ماجرای نیم روز” ؛ “ارتفاع پست” ؛ “خشم و هیاهو” ؛ “لانتوری” و … از دسته فیلم‌های بر اساس واقعیت هستند. فیلم “۱۹۶۸” به عنوان اولین کار جناب پوروزیری یک فیلم تر و تمیز و بدون اطاله است. به نظرم اگر تمام کارگردان‌ها برای شروع کار به دنبال یک ماجرای واقعی برای داستان فیلمنامه‌شان باشند، فیلم‌شان بیشتر مورد پسند مخاطب قرار می‌گیرد چرا که ماجراهای واقعی باورپذیرتر هستند و روابط علی و معلولی‌شان بر اساس حادث شدن آن اتفاق مشخص و منطقی است.در پایان پیشنهاد می‌کنم این فیلم را هم جزو فهرست فیلم‌های دیدنی فجر امسال قرار دهید.
دیدگاهتان را بنویسید