شده بودند برایم ، یک عالم تصویر بی صدا.
بی صدا بودند اما پرصدا توی ذهنم خودشان را معرفی می کردند .
دور بودن شبیه کور بودن است ، البت نه آن کور بودن که حکم فحش چاله میدانی دارد ها نه !
چشم که تاریک شود دل روشن می شود ، چه می گویید شما روشن دلی ! دور که باشی تصویر ها شاید برایت بی صدا باشند اما جان دارند ، هی می آیند و وول می خورند توی ذهنت از این سر حوزه تهرانی که ندیدی به آن سر حوزه تهرانی که بازهم ندیدی می روند ، چای و کیک تولد می خورند و تو توی دلت قند آب می شود که عجب چای و کیک از راه دور مزه دارد!
اصلا چای باشد همه چیز کنارش مزه دارد !
از چه می گفتم؟! از کیک تولد ؟! نه از تصویر از همان تصویرهایی که برایم جان داشت و این جان داشتن را فقط یک کور می تواند ببیند نه البت غلط گفتم فقط یک دور می تواند ببیند .
قبول ندارید که من این ها را دیدم ؟! باشد قبول داشتن یا نداشتن شما سواره ها چه به درد ما پیاده ها می خورد؟! تا بوده همین بوده سواره فقط بالاها را می بیند و ما این پایینی ها ، پایین ها…
اصلا شما خستگی توی چشم استاد عرفانی را ، آن جا که داشت توی آن قاب ، پشت چند شاخه گل سفید لبخند می زد را دیدید؟! ندیدید! خب دست خودتان نیست شما پای بساط چای و کیک تان بودید و ما داشتیم اینجا ها سماق می مکیدیم برای دوره بعدی بانوی فرهنگ و هی روی عکس تک تک تان زوم می کردیم که اگر تقی به توقی خورد و پای ما پایین ها هم به آن بالاها باز شد و خواستیم برویم این سر و آن سر حوزه ندیده را دیده کنیم و بین سالن ها چشم کورمان به چشم تان منور شد بشناسیمتان …
حال چه مهم که شما ها هیچ وقت ما را نشناسید ، البت خدایی نکرده این تلخ زبان را پای بی ادبی نگذارید پای حسادت بگذارید نه نگذارید پای این هم نگذارید حسادت قبیح است و مال شیطان رجیم !
پای رفاقت بگذارید ، پای این که حالا شده اید برای ما ندیده ها یک عالم تصویر پرجان و ماهستیم برایتان فقط یک پروفایل بی جان!
از من به شماها نصیحت اگر یک جایی مرا دیدید و جای سلام ، سِلام نثارتان کردم و نشناختید و نگفتید همسفرجان چه طوری رفیق ؟! از همان تهران تان تا خود مشهدعزیزمان دعا نثارتان می کنم!
حالا این که محتوای دعایم چه باید به خود مشهدی ام مربوط است ، مشهدی جماعت را سر لج نندازید که سر لج بیفتد ته لج را در می آورد و آخر قصه را الله اعلم !
اما شکر خدارا عز و جل که ما را مشهدی آفرید و مشهدی جماعت گل سر سبد نقشه ایران است ، چون همساده آقاست!
مشکل دارید با دو خط آخر بیایید همساده خوبان شوید تا خوب شوید !
پ ن :
از طرف ما ندیده ها به شما دیده ها!!!
مگر خاطره فقط برای آنان است که بودند ؟! اصلا شاید نبودن خودش یک دنیا خاطره بسازد ، یک بار نباشید تا بفهمید نبودن چقدر خاطره دارد!

به قلم زکیه عباسی- همساده آقا جان-

کنارتوجوانه_می‌زنم

روایت اعضای باشگاه ادبی بانوی فرهنگ از تولد شش سالگی این مجموعه