میراث معطر

به قلم مریم رضازاده

به مناسبت روز جهانی خانه و شهادت حضرت فاطمه

با چند تا از دوستان دوران دانشگاه که حالا هر کداممان دو سه تا بچه‌ی قد و نیم‌قد داریم، قرار گذاشتیم، اول هر ماه یک روضه برای حضرت مادر بگیریم و نذری بپزیم. امروز قرعه به نام من افتاده است. دل توی دلم نیست. از بس آقای همسر از دستپختم تعریف می‌کند، می‌ترسم غذا خوب از آب در نیاید.
یاد حرف مادربزرگ خدابیامرزم می‌افتم که می‌گفت: « وقتی غذات رو نذر معصومی کردی مادر! دیگه نگران هیچی نباش. شکر نعمت کن که اجازه دادن از هنرت برا ائمه استفاده کنی»
کمی از آب زمزم را در کتری و کمی را در عدس پلو می‌ریزم. حالا فقط فوت کوزه گری مانده است. پودر گل سرخ را با یک صلوات روی عدس پلوها می‌پاشم. عطر گل سرخ وادارم می‌کند که ذکر صلوات را ادامه دهم. این فوت کوزه گری را مادر از مادربزرگ یاد گرفته و حالا به من رسیده‌ است. امیدوارم امانت دار خوبی باشم.
صدای زنگِ در می‌آید مهمان های خانوم جان رسیدند.