زن‌ها تنها کسانی هستند، که می‌توانند در جنگ میان خون و گوشت جدا شده، امید و زندگی را سر پا نگه دارند. ایستادگی و جان دوباره دادن به وطن پاره‌پاره شده، از هنر زنان است. در جنگ سوریه هم زنان جان دوباره به شهر( نبل)‌و (الزهرا) بخشیدند. کتاب باغ‌های معلق روایت هفت زن سوری از لحظات سخت محاصره و جنگ مسلحین و داعش است. روزهایی که با تمام ترس‌ها و نگرانی‌ها مثل یک درخت محکم ایستادند تا خانه‌ها و شهرشان با طراوات باشد.

این زنان به خوبی روایت کردند که هنگام بمباران چگونه ترس را در تن خود نگه داشتند و با در آغوش کشیدن کودکان، از لرزش بدن آن‌ها کاستند. وقتی در محاصره بودند چگونه خانه‌های خود را به باغ‌های معلق تبدیل کردند و نیازشان به سبزیجات را برآورده کردند. زن های( نبل) و ( الزهرا) با پخت نان، گرما را در خانه‌های جنگ‌زده نگه داشتند. راویان این کتاب از همه سنی هستند و نقطه‌ی مشترک این روایت‌ها امید و نگه‌داشتن وطن است. دشمن مرگ را به آن‌ها هدیه می‌داد و آن‌ها تمام‌قد ایستاده بودند برای زندگی بخشیدن.

روایت‌های نوشته در کتاب، زندگی‌هایی را توصیف می‌کند که مانده‌اند و مقاومت کرده‌اند. زن‌هایی که هیچ‌وقت این روزها را فراموش نمی‌کنند. روایت‌ها خوب و روان است. مخاطب تا انتها همراه است. حس غرور و امید و زندگی با تمام تلخی‌هایی که دارد به مخاطب القا می‌شود. چند‌راوی بودن کتاب، جذابیت ویژه ای به کتاب داده است.

در بخشی از کتاب آمده است:
درست وقتی آن شب چندین نفر زیر بمباران شهر از این جهان رفته بودند، از جمعیت نبل و الزهرا کم شده بود. ما زنان حاضر در اتاق های مدرسه‌ی قدیم و بیمارستان جدید، چند نوزاد به جمعیت شهرمان اضافه کرده بودیم. هیچ‌کس دقیقا نمی‌دانست ما زنان برنده‌ی این جنگیم یا (مسلحین) (النصره) و ( احرار الشام) و (داعش). آن‌ها انسان می‌کشتند و ما به دنیا می‌آوردیم. کشتن آسان است. اما زنده‌کردن سخت‌ترین کار دنیاست که از عهده‌ی هر کسی بر نمی‌آید.

باغ‌های معلق به‌قلم سمیه عالمی، در ۲۰۸ صفحه نوشته و در سال ۱۴۰۲ توسط نشر شهید کاظمی به زیور طبع آراسته شده است.

به‌قلم: مائده علیزاده