یک لحظه سرم را بالا گرفتم و شوهرم را کنار در دیدم. ضربان قلبم بالا رفت. یعنی چند دقیقه بود که کنار در ایستاده بود و آرام نگاهم می‌کرد؟ لبخند می‌زد. موهایش بلندتر شده بود. ریش‌هایش هم. من در عمق نگاهش خستگی جنگی طولانی می‌دیدم. حس می‌کردم که احتیاج به خواب عمیق دارد. لبخند می‌زد و من می‌دانستم این صحنه می‌تواند خستگی هزار و یک جنگ جهانی را از شانه‌های رزمنده‌ای که پیروز به خانه برگشته در بیاورد. او لبخند می‌زد و من لبخند می‌زدم. دستم را دراز کردم تا دخترمان را ببیند: «دختر جنگ.»
آرام و با احتیاط بغلش کرد. هنوز بوی جنگ می‌داد. بوی باروت. صورتش را نزدیک صورت کوچکش برد و بعد هم به سرعت سرش را بالا برد و با لبخند گفت: «نه؛ دختر پیروزی.»

این آخرین پاراگراف از کتاب آخرین روز جنگ به قلم رقیه کریمی است. کتابی ۱۱۲ صفحه‌ای که توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر شده و خاطرات زنی از جنگ ۳۳ روزه اسرائیل علیه حزب‌الله لبنان است.
خاطراتی بکر از دل جنک ۳۳ روزه سال ۲۰۰۶. زنی که با دو دختر کوچک و فرزندی که باید چند روز دیگر دنیا می‌آمد‌، روزهای سختی را تحمل می‌کرد. همسرش که از رزمنده‌های حزب‌الله بود و در خانه حضور نداشت. تنها کسانی که در این روزها به او کمک می‌کردند، پدرشوهر و مادرشوهر پیرش بودند. نیروهای اسرائیلی تمام روستایشان را نابود کرده بودند. همه رفته بودند و فقط آن‌ها در روستا مانده بودند. بدون هیچ امکاناتی و هر لحظه هواپیماها و هلی‌کوپترهای دشمن می‌توانستند زندگی‌شان را برای همیشه تمام کنند.

در این ۳۳ روز، شوهرش توانست دو بار به آن‌ها و خیلی کوتاه سر بزند و به آن‌ها دلداری بدهد که خدا مراقبشان است و به خدا توکل کنند.
قابله پیر روستا رفته بود، پرستار روستای بغلی هم بدون امکانات کاری از دستش ساخته نبود. راوی کتاب که بعد از دو زایمان قبلی خونریزی شدیدی داشت، حالا درد زایمان اضطراب زیادی را به جانش ریخته بود. نمی‌دانست باید کدام درد را تحمل کند. درد زایمان، درد حمله صهیونیست‌ها به خانه‌شان که مجبور شدند آنجا را ترک کنند و به خانه یکی دیگر از اهالی بروندو یا بیم جان‌باختن کودکان و همسرش در خط مقدم. تحمل این همه رنج برای یک زن خیلی سخت است. کافی است فقط یک لحظه این اتفاقات را تصور کنید.

اما این بذر امید بود که هر روز در کنار همه مشکلات مختلف و زیربمباران‌های دشمن در دل مردم جنوب لبنان جوانه می‌زد و همین امید دل نیروهای حزب‌الله و مردم باعث مهم‌ترین و اولین پیروزی مسلمانان بر رژیم صهیونیستی شد.
در نهایت باید اين را بگویم که کتاب «آخرین روز جنگ» یک روایت کاملا زنانه از این ۳۳ روز پر از فراز و فرود است. روایتی زنانه که نظیر آن درباره این اتفاق هنوز نوشته نشده و جای کار دارد؛ چرا که زنان به اندازه مردان در جنگ‌ها نقش دارند.

به‌قلم: رضا شعبانی