به قلم زینب کثیری

به مناسبت تولد سید‌الساجدین، امام زین‌العابدین(ع)

برای انسانی که در زندگی، خدامحوری را در پیش گرفته، رسیدن به مقام عبد و بندگی، افتخار بزرگی است. این انسان، تمام فعالیت‌های زندگی خود را طوری تنظیم می‌کند که نشان از باور و ایمان او داشته باشد. حال در این بین باید خدا را چطور عبادت کرده باشی یا بهتر بگویم چطور باید عبادت خدا در زندگی تو جاری شده باشد که تو را زینت عبادت‌کنندگان بنامند…
«زین‌العابدین» لقب امام چهارم شیعیان، علی بن الحسین علیه‌السلام است. ایشان فرزند امام حسین و نوه امیرالمؤمنین و فاطمه زهرا صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین است؛ اما جدای از ریشه و نسب، ملقب به زین‌العابدین هستند. شاید برای تفهیم این لقب، ذکر این حدیث خالی از لطف نباشد:در حدیث اول از صفحه سوم جلد ۴۶ کتاب بحارالانوار، حدیثی از پیامبر اکرم صلوات‌الله‌علیه‌وآله آمده است که ایشان فرمودند: در روز قیامت منادی‌ای ندا می‌دهد که زین‌العابدین کجاست و من فرزندم علی بن الحسین را می‌بینم که بین صفوف قدم برمی‌دارد.
لقب دیگر این امام عظیم‌الشأن، سجاد است. از این لقب هم برمی‌آید که او چطور زینت عبادت‌کنندگان شده است: در حدیث دهم صفحه ششم جلد ۴۶ بحارالانوار، از امام محمد باقر علیه‌السلام فرزند امام زین‌العابدین نقل شده است که فرمودند: پدرم علی بن الحسین علیه‌السلام، هیچ نعمتی از خداوند متعال را یاد نمی‌کرد مگر اینکه به سجده می‌افتاد؛ هنگامی که آیه‌ای از آیات قرآن که در آن سجده بود تلاوت می‌فرمود، سجده می‌کرد؛ هرگاه خداوند از او امر سوئی را که از آن می‌ترسید یا کید بدخواهی را دفع می‌کرد سجده می‌نمود؛ وقتی از نماز واجبی فارغ می‌شد به سجده می‌رفت؛ همچنین هنگام توفیق اصلاح بین دو نفر، سجده می‌کرد و آثار سجود در جمیع مواضع سجود آن حضرت مشهود بود و به همین علت سجاد نامیده شد.
آیا کسی که اینگونه در برابر خداوند متعال خضوع و خشوع دارد و دائم سر به خاکساری می‌نهد، زینت‌بخش جمیع عبادت‌کنندگان نیست؟… این درحالیست که ایشان بارها هنگام عبادت از حال رفته‌اند و اگر کسی عبادت ایشان را ستایش می‌کرد می‌فرمودند: چه کسی می‌تواند مانند امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام عبادت کند؟…
خدای متعال را شاکریم که بخشی از مناجات‌‌ها و نیایش‌های آن حضرت در کتاب شریف صحیفه سجادیه در دسترس ماست…