برای تقویت هر بخش از داستان به سه نوع تحقیق احتیاج دارید.
تحقیق در تجربه شخصی تحقیق در امر واقع
تحقیق در تخیل مجموع این سه تحقیق می‌تواند اثر شما را از کلیشه نجات دهد. برای شخصیت پردازی یا تولید شخصیت‌هایی که جذاب و دارای چهارچوب محکم باشند از تحقیق در تجربه شخصی شروع کنید. شاید در طول زندگی با آدم‌هایی رو‌به‌رو شده‌اید که ویژگی‌های مخصوص به خود دارند. کمی به آنها فکر کنید. نمی‌خواهید پایشان را به داستان‌ باز کنید؟ ممکن است تجربه زیسته اندکی داشته باشید اما باز هم در آدم‌های اطرافتان چیزهای جالبی دیده می‌شود. مثلا من پیرزنی را می‌شناسم که ضرب‌المثل‌های جالبی می‌گوید: وقتی دست رد به سینه پسرش زده بودند به جای آن که بگوید پسر من یک نار است و صد خریدار که ضرب‌المثل نسبتا تکراری است، می‌گفت:”
آنقدر کشته فزون است که کفن نتوان
کرد”
شاید کلیت شخصیت او جذابیت داستانی نداشته‌باشد اما این ویژگی او قابل توجه است.
به آدم‌های اطرافتان دقیق نگاه کنید. آیا با ترکیب چند نفر با هم می‌توانید یک شخصیت خلق کنید؟
در مشاهده آدم‌ها روی کنش‌هایشان دقت کنید. مثلا وقتی دروغ می‌گویند به کجا نگاه می‌کنند و با دست‌هایشان چه می‌کنند. وقتی دارند پز می‌دهند چه؟کنش‌های رفتاری بسیار مهم اند. به عنوان نویسنده باید بدانید آدم مضطرب فقط ناخن نمی‌جود. ممکن است سر انگشتش را فشار بدهد یا زیاد مشروب بخورد یا به گربه لگد بزند یا اصلا شروع کند به سابیدن خانه.
پس قدم اول این که بروید در تجربه زیسته خودتان خوب بگردید.

اگر آدمی را می‌شناسید که قابلیت داستان شدن دارد زیر همین پست درباره‌اش بنویسید.

(به قلم: معصومه امیرزاده)