“عید ندیدنی”
سه‌ چهار تا شیرینی‌ نخودچی توی پیش‌دستی گل‌سرخی چید و کنار سبزه گذاشت‌‌. ثانیه‌های آخرِ قبل از تحویل سال ۱۳۹۹ بود. چراغ‌ها را روشن کرد‌. دستی توی موهای یک‌دست سفیدش کشید و گردنبندش را توی سینه صاف کرد. تبلت را از کنار بسته ماسک و الکل برداشت و وارد گروه “دلبندانم” شد و دکمه ویدیو کال را لمس کرد.

(اثر: آزاده رباط‌جزی)

نقد اثر:
بعضی رخداد‌ها به دلیل تاثیرات فراوانی که در سبک زندگی انسان‌‌ها دارند، تا مدت‌ها بعد از آن واقعه، قابلیت پرداخت در آثار ادبی را خواهند داشت.
دوران شیوع کرونا از آن دست دوره‌های زمانی است که تا مدت‌ها قطعا در آثار مختلف ادبی، به آن پرداخته خواهد شد و تغییری که در سبک زندگی مردم در آن بازه زمانی اتفاق افتاد، دست‌مایه کار نویسندگان خواهد شد.
در اثر پیش رو نیز به موضوع دیدارهای مجازی آن دوره حتی در روزهای خاص عید نوروز اشاره شده است.
داستان در ارائه فضاسازی ایام نوروز تنها به عبارت ” سبزه” اکتفا نموده و به ثانیه‌های قبل تحویل سال نیز اشاره مستقیم کرده که می‌توانست از عناصر بیشتری برای ترسیم فضا کند و از اشاره مستقیم بپرهیزد؛ حتی ذکر دقیق سال هم لزومی نداشت.
کنش شخصیت داستان به خوبی در خدمت پیرنگ است: گذاشتن شیرینی‌های نخودچی توی پیش‌دستی گل‌سرخی، شانه کردن موهای سفید و صاف کردن گردنبند از این جمله است.
استفاده از عنوان “دلبندانم” نیز انتخاب هوشمندانه‌ای بوده و سعی شده از این طریق درگیری عاطفی مخاطب شکل گیرد. البته به طور کلی داستان نتوانسته به لحاظ احساسی، غمگین بودن شخصیت داستان را به دلیل شرایط خاص آن دوره منتقل کند و گویا خیلی شیک و مجلسی با این واقعه برخورد می‌کند.
جمله پایانی داستان هم با سه واو عطف کنار هم چیده شده که این طولانی بودن در داستان کوچک چندان مناسب نیست و جملات هر چه کوتاه‌تر بهتر.
عنوان داستان هر چند تا حدودی خلاقانه است، اما خیلی زود ماجرای داستان را فاش کرده.
به طور کلی نویسنده سوژه و فضای مناسبی را برای ایجاد موقعیت انتخاب کرده، توالی معنا‌دار کنش‌ها در آن اتفاق افتاده و نثر ساده و روان است، اما به لحاظ درگیری عاطفی مخاطب چندان موفق نبوده است.
با آرزوی موفقیت برای نویسنده گرامی.

(به قلم مولود توکلی)

🔰اگر در نقد این داستان کوچک، نکته یا مورد مثبت یا منفی دیگری وجود داشت که به آن پرداخته نشد، شما هم در تحلیل این اثر سهیم شوید و در کامنت بنویسید.